Over koetjes en kalfjes
Langzaam kom ik tot het besef dat
niets of niemand me nog helpen kan.
Bewustwording van dit feit dringt door tot op mijn bot.
Geleidelijk overvalt mij een panisch gevoel.
Dit te beseffen maakt me zowel gevoelloos als geestelijk kapot.
Paniek maakt plaats voor berusting,
geef ik me over aan dit onoverkomelijk probleem.
Beetje bij beetje verdwijn ik van het toneel.
Ik weet het, ik ben zeker niet de enige,
reageer echt niet heel extreem.
Een paar dagen, weken, maanden nog te gaan,
blijft spoken in mijn hoofd. Bedankt voor jullie
lieve kaartjes in deze zware tijd,
(al wordt ik daar niet beter van).
Misschien ben ik dan nog niet dood,
heeft deze verschrikkelijke ziekte,
mij nu al van het (toch al korte) leven,
veel te snel beroofd!
Hensem Poèt
01-11-2014
Foto: bron onbekend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten