Ik schreeuw om hulp,
maar er is niemand die mij hoort.
Ik schreeuw, en schreeuw,
niemand die zich er aan stoort.
Schreeuw de laatste lucht uit mijn longen,
kom in grote ademnood.
Luister, luister naar mij terwijl ik niets te zeggen heb.
Alleen in mijn strijd, schreeuw ik het uit, luidkeels,
zonder geluid, vertellen mijn ogen het verhaal.
Tranen worden bevrijd.
Veranderen in lange stromen door groeven op mijn gelaat.
Het stille schreeuwen ben ik moe.
Wanhopig op zoek naar belangstellend publiek,
ga ik langzaam ten onder, wordt overstemd
door een uitzinnige menigte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten