Ver-gaan
lichtvoetig
onaangetast
loopt men over straat
ijzig koud
kil
snijdend staal
angst
gegil
adem ontnemend geschreeuw
door merg en been
de menigte verstomd
zoekt kijkend om zich heen
een seconde
verstard
verward
nietsziend of zeggend
baant men zich een weg
gewenning
gelukzalig
onverwacht
ik adem nog
zinloos
denkt men
geweld
HensemPoèt / 04-11-2013
Helaas dagelijkse kost.Goed in beeld gebracht met dit gedicht.
BeantwoordenVerwijderen